In het AD van 31 maart staat een artikel over twee zussen die beiden ongeneeslijk ziek zijn. Vooral onderstaande stukje trok mijn aandacht:

Los van de talloze, noodzakelijke ziekenhuisbezoeken melden Jozefien en Gwen zich gemiddeld vijf keer per jaar bij de arts om een papiertje te halen waarop staat dat Gwens DNA nog steeds defect is. Met dochter Anne is het verhaal niet veel anders.

Dat papiertje halen ze niet omdat het DNA misschien tóch ineens weer klopt. Dat papiertje halen ze omdat een functionaris van een systeem (organisatie / bureaucratie) het nodig heeft om zijn systeem te voeden. Want als het systeem niet gevoed is met de juiste bewijsstukken, ben je namelijk niet ziek. En als je volgens het systeem niet ziek bent, heb je geen recht op wat voor ondersteuning dan ook. De mogelijkheid dat het systeem ook gevoed kan worden met informatie die in andere systemen / organisaties beschikbaar is lijkt bij niemand op te komen. Laat staan het besef dat de situatie een ongeneeslijk zieke alleen maar slechter wordt.

Bewijs het maar!