De dag na de geboorte van Pieter doe ik aangifte bij de gemeente Breda. De baliemedewerker vraagt zijn naam, mijn paspoort, controleert wat gegevens op haar scherm en print vervolgens zijn uittreksel uit een geboorteakte.

Maar voordat ze het uittreksel print, draait ze haar scherm naar me toe: “Kijk, dit wordt zijn Burger Service Nummer. Dat staat niet op de geboorteakte, dat sturen we later op.”

Maar dat BSN heb ik nu nodig. Waarom?

Omdat je je kind ook direct op kunt geven bij de zorgverzekeraar. In het kantoor van de zorgverzekeraar is namelijk een balie waar je, onder andere, kinderen kunt laten bijzetten op de polis. Dat kantoor staat tegenover het stadskantoor, dus het doen van aangifte en aanmelden bij de zorgverzekering gaat in één moeite door.

Het is makkelijk om ook het BSN te hebben zodat je dat niet later nog eens door moet geven aan de zorgverzekeraar.

Uiteindelijk verlaat ik het stadskantoor met een geboorteakte en een post-it met daarop het BSN van mijn zoontje.

De aanmelding bij de zorgverzekering was 10 minuten later ook  een feit, ook al was de baliemedewerker verrast dat ik het BSN al wist!

Over deze post: in een serie blogposts, laten we de serie “Babybureaucratie” noemen, neem ik je mee op onze reis. Deze reis brengt ons langs de verschillende organisaties waar wij mee te maken krijgen omdat we een kindje verwachten. In deze serie ga ik in op mogelijke bureaucratie die we tegen gaan komen en de manier waarop wij de dienstverlening van de betreffende organisaties ervaren. Klink hier voor alle posts met de tag babybureaucratie.