Tag archieven: privacy

Burgergerichte of bedrijfsmatige overheid: waar ligt de balans?

‘De overheid heeft zich ontwikkeld tot een van de grootste verzamelaars en verwerkers van persoonsgegevens. Maar hoe zij met onze gegevens omgaat, is niet altijd duidelijk. Een gezonde portie argwaan is daarom op zijn minst verstandig.’

Dat zijn niet mijn woorden, maar die van Jacob Kohnstamm. Voorzitter College Bescherming Persoonsgegevens. Hij illustreert hiermee de ontzettende spanning waar wij – als informatiekundige verbeteraars van dienstverlening – mee worstelen.

Veel informatie vinden we lekker. Als we het hebben, kunnen we er informatietechnologie op los laten. Naarmate we over meer informatie beschikken kunnen we er mooiere dingen mee doen. We kunnen formulieren ‘voorinvullen’ (Belastingaangifte), gegevens nog maar één keer uitvragen (Wet eenmalige gegevensuitvraag werk- en inkomen, WEU) en het recombineren om voorspellingen te doen over het gedrag van burgers om ze beter van dienst te zijn (big data).

Maar burgers kunnen er mogelijk ook last van krijgen. Kohnstamm stelt dat niet alle ontwikkelingen passen binnen de privacyregels. Dat betekent overigens nog niet dat de privacy van individuele burgers daadwerkelijk geschonden wordt. Een acuut probleem is er niet. Hij schetst echter wel een ontwikkeling die ik eerder ook zag: de overheid heeft honger. Honger naar informatie.

We zagen het in ons onderzoek naar indieningsvereisten. We kunnen de helft van de bewijslast schrappen. Je hoeft namelijk niet veel te weten om de burger een dienst te verlenen. De overheid wil wél veel van je weten om zichzelf in te dekken. Bijvoorbeeld om te kunnen controleren.

De vraag is dan ook hoe ver je kunt gaan. Koppelen en delen van gegevens kan de bedrijfsmatigheid van de overheid vergroten. Maar tegelijk mogelijk de privacy van burgers schenden. Wanneer slaat voor jou de balans te ver door? Wat is voor jou een acceptabele schending van de privacy om burgergerichte diensten te verlenen? Of een bedrijfsmatige overheid te realiseren?

Deze blog verscheen eerder op InGovernment. Zie hier.

Ontvang de GBA-melding “Vertrokken onbekend waarheen” op je iPhone!

Via iGGS (een iPhone app) is het mogelijk om op te vragen welke personen in een gemeente niet meer geregistreerd staan in de GBA. Dat kan in ieder geval voor de gemeente Eersel (en waarschijnlijk ook voor andere gemeenten).

Stap 1: Zoek in iGGIS de gemeente Eersel.

iggis1

Stap 2: Selecteer ‘Bekendmakingen’

iggis2

Stap 3: Selecteer ‘Evenementenvergunning’

iggis3

Stap 4: Selecteer een melding met de titel ‘Vertrokken naar onbeke…’

iggis4

Stap 5: Ontdek dat M. Kilicaslan, geboortedatum 16-09-1984, voorheen woonachtig op Lindehof Midden 38, vanaf 19-02-2010 niet meer staat ingeschreven in de gemeente Eersel. En waarschijnlijk ook nergens anders. Als hij(?) ergens anders staat ingeschreven ontvangt de gemeente een melding via de landelijke voorziening (GBA-V) en is de bestemming waar deze persoon naar vertrokken is niet ‘onbekend’. Het is me trouwens een raadsel waarom iGGS bij het laatste plaatje aangeeft dat het gaat om gemeente Moerdijk…

iggis5

Dit roept een aantal vragen op. Is de melding ‘Vertrokken onbekend waarheen’ openbaar? Is het wenselijk dat dit openbaar is? Mensen die op deze manier verdwijnen uit de systemen van de overheid hebben vaak een goede reden om niet gevonden te willen worden. Moet de overheid de privacy niet wat meer beschermen in deze gevallen? Of juist minder?

PS: zie ook mijn eerdere post over iGGIS.

Iedere 10 seconden…

…wil de politie weten wie er achter een bepaald IP-adres zit.

Althans, volgens de gegevensgrabbelaar van Jeroen van der Gun. De gegevensgrabbelaar is een teller die bijhoudt hoe vaak NAW gegevens achter een ip-adres worden opgevraagd. De gegevensgrabbelaar staat hieronder.

Omgerekend is dat 2.930.941 keer per jaar. Damn, dat is veel!

Of valt het mee en vind je dat de overheid altijd mag vragen om de NAW-gegevens achter een ip-adres?